Περικεφαλαία Σπαρτιάτικη Μικρή

Περικεφαλαία Σπαρτιάτικη Μικρή σε Χρυσή Πατίνα.

Περικεφαλαία αρχαίου Σπαρτιάτη πολεμιστή(δανεισμένη από την ταινία 300),χειροποίητη από αλάβαστρο και βαμμένη με πατίνα οξείδωσης μετάλλων.

Η περικεφαλαία ηταν προστατευτικό κάλυμμα τής κεφαλής που αποτελούσε μέρος τού αμυντικού εξοπλισμού τών στρατιωτών. Οι περικεφαλαίες ήταν αρχικά από δέρματα ζώων.  Και στην πορεία εξελίχθησαν σε μπρούτζινες και είχαν συχνά στην κορυφή λοφίο από ουρά αλόγου. Με το πέρασμα των χρόνων, τα σχέδια άλλαζαν. Οι πολεμιστές που επέστρεφαν νικητές από τα πεδία των μαχών, έδειχναν την ευγνωμοσύνη τους στον Δία προσφέροντας τα όπλα τους (τα λεγόμενα μετάλλια).

Τυποι και Παραλλαγές

Το Κορινθιακό κράνος εμφανίζεται για πρώτη φορά τον 7ο αι. π.Χ. και είναι γνωστό μέχρι σήμερα ως το κατεξοχήν αρχαίο ελληνικό πολεμικό κράνος.  Γνώρισε μεγάλη διάδοση και πέρα από τα γεωγραφικά σύνορα της αρχαίας ΕΛΛΑΔΑΣ. Η τέχνη της κατασκευής του απαιτούσε μεγάλη δεξιοτεχνία.  Καθώς οι περικεφαλαίες των βασιλέων,των στρατηγών,ήταν διακοσμημένες με διάφορες παραστάσεις,και είχαν πλούσια χαίτη αλόγου.  Το κορινθιακό κράνος προήλθε από την αρχαία Ελλάδα και πήρε το όνομά του από την πόλη-πολιτεία της Κορίνθου. Ήταν κράνος φτιαγμένο από χάλκινο, το οποίο μετέπειτα στιλ κάλυπτε ολόκληρο το κεφάλι και το λαιμό, με σχισμές για τα μάτια και το στόμα. Μια μεγάλη καμπύλη προβολή προστάτευε τον αυχένα του λαιμού.

Το αττικό κράνος ήταν παρόμοιο με το κράνος της Χαλκιδικής, αλλά δεν είχε προστατευτικό μύτης. Αν και στην ίδια την Ελλάδα η χρήση του δεν ήταν τόσο διαδεδομένη όσο οι κορινθιακοί ή φρυγικοί τύποι, το αττικό κράνος έγινε πολύ δημοφιλές στην Ιταλία, όπου έχουν βρεθεί τα περισσότερα παραδείγματα. Πολλοί ιταλικοί λαοί χρησιμοποίησαν παραλλαγές του κράνους , αλλά αρχαιολογικά υπήρξε ιδιαίτερα εμφανής στις ταφές των Σαμνιτών και των Λουκάνων

Πανοπλία Σώματος.

Ο εξοπλισμός δεν ήταν τυποποιημένος.  Υπήρχαν αναμφίβολα τάσεις στα γενικά σχέδια με την πάροδο του χρόνου, και μεταξύ πόλεων-κρατών. Οι Οπλίτες είχαν προσαρμοσμένη πανοπλία, η ασπίδα ήταν διακοσμημένη με οικογενειακά ή φυσικά εμβλήματα. Αν και με την πάροδο των χρόνων αντικαταστάθηκαν από σύμβολα ή μονογράμματα των πολιτειών της πόλης. Ο εξοπλισμός μπορούσε να μεταβιβαστεί σε οικογένειες, καθώς ήταν ακριβός στην κατασκευή.
Η πανοπλία ήταν πιο συχνά φτιαγμένη από λινό ύφασμα κολλημένο μαζί, που ονομάζεται λινοθώρακας. Ο μέσος αγρότης-οπλίτης που δεν μπορούσε να αντέξει καμία πανοπλία συνήθως δεν φορούσε πανοπλία, φέρνοντας μόνο ασπίδα, δόρυ και ίσως κράνος συν ένα δευτερεύον όπλο. Ο λινοθώρακας ήταν η πιο δημοφιλής πανοπλία  που φορούσαν οι οπλίτες, καθώς ήταν οικονομικά αποδοτικό και παρείχε αξιοπρεπή προστασία.