Προτομή του Θεού Ερμή

Προτομή θεού Ερμή από αλάβαστρο .

Προτομή του θεού Ερμή .Ο Ερμής  ήταν ο αγγελιαφόρος των θεών, κήρυκας και ψυχοπομπός, προστάτης του εμπορίου, των ταξιδιωτών αλλά και των ληστών. Ήταν γιος του θεού Δία και της Μαίας. Από γεννησιμιού του ήταν πονηρός, αφού λίγα λεπτά μετά την γέννησή του, και ενώ η μητέρα του κοιμόταν, αυτός έκλεψε τα βόδια του θεού Απόλλωνα και μερικά από αυτά τα έσφαξε, και τα υπόλοιπα τα πήρε μαζί του, στην σπηλιά του. Ο Απόλλων εξοργισμένος, όταν κατάλαβε ποιος τα έκλεψε (αφού ήταν θεός της μαντικής) πήγε και βρήκε την Μαία και παραπονέθηκε. Εντωμεταξύ, ο Ερμής καμωνόταν πως κοιμόταν στην κούνια του, αλλά ο Απόλλωνας τον πήρε μαζί του στον Όλυμπο, και παραπονέθηκαν και οι δυο , στον πατέρα τους, τον Δία.

Ο Δίας, όπως ήταν φυσικό, δεν ξεγελάστηκε με τα ψέματα του Ερμή, έτσι απαίτησε από τον γιο του να δείξει στον Απόλλωνα πού είχε κρύψει τα βόδια.  Και από τον Απόλλωνα να σταματήσει να κρατάει κακία στον Ερμή. Ο Ερμής αφού έδωσε πίσω τα βόδια στον θεό, θέλοντας να κατευνάσει τον αδερφό του, του χάρισε την λύρα. Ο Απόλλων μαγεμένος με την μελωδία της, χάρισε στον Ερμή το κηρύκειο .  Και του ορκίστηκε ότι δεν θα αγαπήσει κανένα άλλο γιο του Δία όσο τον Ερμή. Του Ερμή πάντα του άρεσαν οι φάρσες, όπως όταν έκλεβε τα ρούχα της μητέρας του και άλλων Νυμφών ενώ λούζονταν σε κάποια πηγή. Την πονηριά του την κράταγε και για τις ερωτικές του κατακτήσεις, και με αποτέλεσμα να είχε και πολλά παιδιά. Ήταν ο αγγελιοφόρος των θεών και ο Δίας πάντα τον εμπιστευόταν για δύσκολες και σημαντικές αποστολές.

Συμβολισμοί του Ερμή

Πρόκειται, ίσως, για την πιο συμπαθητική θεότητα του ελληνικού Δωδεκάθεου.  Συνδυάζει, αρχικά, πολύ έντονα τα ανθρώπινα με τα θεϊκά στοιχεία,  και  θεωρείται, ο πρώτος δάσκαλος του ανθρώπινου γένους. Εκείνος είναι που εισήγαγε τα γράμματα και τις επιστήμες στην ανθρωπότητα.  Δίδαξε τη χρήση της διάνοιας και, μάλιστα, υπάρχουν μύθοι οι οποίοι του αποδίδουν τη μετάδοση της γνώσης της φωτιάς στους ανθρώπους. Ταυτόχρονα, είναι προστάτης του εμπορίου, των ουσιαστικών τελετών και της μαγείας. Εκφράζει με ένα αρχετυπικό, σχεδόν, τρόπο την ταχύτητα, την ευλυγισία, τη μεταβλητότητα.  Μα και τους απατηλούς δρόμους που κάποιες φορές ακολουθεί ο νους, καθώς εύκολα απατάται και κάνει λάθη. Διαθέτει, επιπλέον, μια σκιώδη και περισσότερο ανθρώπινη όψη, καθώς είναι πρώτος στην απάτη, το ψεύδος και την κλοπή.